Ik ben vastgelopen in mijn werk. Het voelt alsof ik gefaald heb.

Ik weet nog hoe ik me voelde toen ik vastliep in mijn baan. Ik twijfelde aan mezelf en het voelde alsof ik gefaald had. Waarom kon de ander het wel en ik niet. Zou het anders gelopen zijn als ik betere keuzes had gemaakt? Ik nam het mezelf kwalijk. Altijd was ik gewend geweest om mijn eigen plan te trekken en tot dan toe lukte dat ook, maar nu liep ik tegen mijn eigen grenzen aan. Diepongelukkig voelde ik me. Toegeven dat ik het niet meer wist, was de moeilijkste stap. Ik schaamde me dat ik het niet kon, maar wist een ding zeker: Ik wil hier niet meer werken. Maar wat ik dan wel wilde of kon wist ik niet meer.

Veel van mijn klanten herkennen zich in deze gevoelens. Ze benoemen het gevoel van gefaald hebben. Wat me opvalt is dat ze ook vaak denken dat ze de enigen zijn die zich zo voelen. Het gaat dus niet alleen over een gevoel van falen, maar ook over de eenzaamheid die ze daarin voelen. Veel mensen schamen zich over het feit dat ze vastgelopen zijn waardoor ze er maar met weinig mensen over durven praten. Het is voor hen dan ook een grote opluchting om te horen dat ze niet de enige zijn die zich zo voelen.

Waarom is falen zo’n veel voorkomend gevoel als je vastloopt in je werk?

Laten we eerst kijken wat het woord falen betekent volgens het woordenboek: het gewilde niet halen, fouten begaan, tekortschieten, afgaan, dwalen, in gebreke blijven, misgaan, mislukken.

Laten we er nu eens vier uitpakken en toepassen op werksituaties.

Het gewilde niet halen

Falen in de zin van het gewilde niet halen. Ieder wil graag leuk werk doen en met plezier naar het werk gaan. Daar hebben we ideeën en verwachtingen bij. Wanneer je dat niet haalt, kan dat dus het gevoel van gefaald hebben oproepen. Het kan bijvoorbeeld zijn dat je dacht een promotie te krijgen, maar die zag je naar een collega gaan. Waardoor jij nu niet meer verder komt in je functie en vastgelopen bent. Dit kan dan dus een gevoel van falen oproepen. Of je had jezelf aangeboden om een project te leiden, omdat je dacht dat dit je de nodige uitdaging zou geven. Maar het viel je eigenlijk tegen en gaf je helemaal niet het gevoel wat je verwacht had.

Fouten begaan

Wanneer je het vastlopen wijt aan een fout die je hebt gemaakt dan kan dat het gevoel van falen oproepen. Stel dat jij vroeger eigenlijk iets anders had willen worden maar om je vrienden en je ouders heb je een andere keuze gemaakt dan verwijt je jezelf misschien dat je een verkeerde keuze hebt gemaakt. Dat je beter naar je eigen wensen had moeten luisteren. Of er was een kans die je aangeboden had gekregen, maar je bent er niet op ingegaan. Achteraf gezien had je de kans met beide handen aan moeten grijpen, want nu werd je afdeling opgeheven. Dit kan dus ook een gevoel van falen oproepen.

Tekortschieten

Ik kan me een klant herinneren die zei dat hij het aan zichzelf te wijten had dat hij niet verder kon. Hij bleef maar zeggen dat hij assertiever had moeten zijn in het MT. Hij nam het zichzelf kwalijk dat hij zich te veel op de achtergrond had gehouden toen er in zijn beleving nog zaken veranderd hadden kunnen worden. Hij vond dat hij als persoon tekort was geschoten, waardoor hij het gevoel had gefaald te hebben.

Het gevoel van ‘afgaan’

Vaak wordt vastlopen in het werk ervaren alsof jij niet goed genoeg bent, zwakker dan anderen. Er ligt nog vaak veel sociale schaamte op ondanks dat zaken als burn-out en werkstress ontzettend veel aandacht krijgen en vaak voorkomen. Wanneer het jou als persoon overkomt, loop je toch gemakkelijk tegen deze sociale norm aan. Zeker wanneer je jezelf kent als een sterk en enthousiast persoon of wanneer de mening van anderen voor jou belangrijk is, kan het vastlopen voor jou voelen als ‘afgaan’ ten opzichte van je collega’s. Maar ook ten opzichte van jezelf.